Z myślą o dziadkach - update (20m i 2t)

 Stan Stwora na dziś (20 miesięcy):

• wymiarowo: ręce chcą mi odpaść (zaczął znowu jeść)
• komunikacyjnie:

- słowo nieprzypominające niczego to "tatuka" - ciężarówka (więcej chwilowo nie kojarzę)

- prowadzone są obserwacje "jebaków" (robaków), które z czasem awansowały na "grrrobaki"

- niestety nie wiemy, co to jest "misinka" i kim jest nader często wspominany "pan dzidziuś"

- nie wymawia "l" i "r", wstawiając zamiast "j". Niestety nadal nie możemy zmusić Stworka do powiedzenia "chór" i "chórowy"... ;-)

- okres małej papugi - powtarza WSZYSTKO, nawet "kurde", co brzmi jak "kujde"

- w odmianie wre: "boli, nie ma bola"

- dzidziuś wali zdaniami, opisując rzeczywistość. "Mama piewa" (śpiewa), "Kotek pi" (śpi), "pan biega", "dzidziuś je", "dzidziuś leci" (gdy bawimy się w samoloty) itd.

- najbardziej złożone dotąd zdanie to: "Dzidziuś nie ma kolczyka"  

- jakbyście nie wiedzieli, to wszystkie ptaki to gołębie, samolot ewoluował z siamota na siamolot, hokej to helikopter, ale kij do hokeja to tukan (pewnie mu sie skojarzyło z tukanim dziobem, bo końcówka jest zagięta, duża i żółta)

- liczymy, ale wyłącznie tak: dwa, trzy, pięć, przy czym pięć jest najulubieńsze. Trzy było najulubieńsze przedwczoraj. Liczenie 2,3,5 nie ma nic wspólnego z faktyczną liczbą przedmiotów

- liczba mnoga jest, podobnie jak przymiotniki i przysłówki

- z obuwia mamy "sanduły" i "tampki", reszta to kategoria "but"

- DU! Du to rozkaz/prośba wielofunkcyjna. Oznaczać może wszystko: zakręć, odkręć, powtórz to, co robiłaś przed chwilą, pocałuj tatę, włącz, wyłącz, zaśpiewaj, zjedz to, co ja jem, zapal, zapnij. W skrócie: zrób coś, no wiadomo, tak z angielska "to do".

- instrukcje: dzidziuś wydaje je nader chętnie, także sobie, np. "siadaj tutaj" odnosić się może zarówno do niego samego, jak kogoś innego. Łatwiej się w tym połapać, gdy mówi: "Mamo siadaj"; "Choć tu", "Daj", "daj dzidziusia" to nic innego, jak daj dzidziusiowi; "Jej mietanki" (Nalej mi śmietanki), "Oppósz" (otrwórz), "Okęć" (odkręć), "Tato siadaj tu", "daj buki/tebka" (bułkę, chlebek), nadzwyczaj jasno określana jest tez wola dzidziusia: "do mami", "do tati", "do wóźka", "do tambaja", "do auta"

- czas przeszły: "Babu tu siadała", czy "Mama piła" (dodam, że wyłącznie kawę ;-) )

- znajomość aut i pojazdów spora: trafia w kombi, vany, motory, skutery, rowery (guga), karetki i inne ioio, komunikacja miejska obcykana. Wymawia, choć nie odróżnia od siebie hatchbacki "hebek" i sedany, w pickupy czasem trafia, terenowe, SUV i liftback powtórzy, ale nie kuma, które to są

Igi i kakałko

• nocnikowo... hahahaha! Kloc w gaciach - znowu! Są momenty, gdy skołowany wyjazdowo dzidziuś obwieszcza siura i kupona i nawet sporządza wyżej wymienione do nocnika, ale są to rzadkie momenty chwały toaletowej
• kolory: "kum - kumi" to zielony, "chrr" różowy, "ogień" to czerwony, "masio" to żółty, "ii-ooo" to pomarańczowy, "noć" to czarny (jak noc), znak śniegu to biały, "siajy" to szary, 
• chodzenie po schodach w górę i w dół w pozycji wyprostowanej, przodem, z pomocą poręczy
• dieta: węglowodanowa (makarony, bułki, chleby, ryż, kasze), masło, miód, masło, płatki owsiane, masło, owoce z ogródka dziadka, śmietana, masło, woda, kawa zbożowa (a mleka chyba jeszcze więcej niż masła) ;-) Instrukcja dzidziusia: "Daj ama!"
• dzidziusiowy savoir vivre: "posiem" to proszę, "pasiam" to przepraszam (ostatnio przepychał sie obok krzesła, przepraszając je właśnie tym słowem, bo jak wiadomo krzesło też człowiek); jest też "dziękuję", "dzidobly", "doblanoć", "cześ" i próba powiedzenia "do widzenia"
• spacerowo - czasem bywa i tak, że nasze dziecię w momencie otwierania powiek, stwierdza "da-da!" i zaczyna poszukiwania obuwia. Spaceruje chętnie i długo, ale raczej będąc noszonym lub przewożonym, inaczej jest skowyt. Mimo to muszę przyznać, że jest w stanie przejść coraz większe dystanse, szczególnie, gdy robię mu małpi gaj na zasadzie skakania po studzienkach, tupania po płytach, babraniu się w kałużach, łażeniu po murkach, okręcaniu się przy słupach i słupkach, względnie kopanie kamyków (patent Babu)
• żarciki i wyobraźnia, ulubione ostatnio zabawy:

- konwersacje z kotem: "choć tu" (kot nie reaguje, bo wie, że nastąpi ujeżdżanie go) oraz "daj ogonek, daj ogonek, daj ogonek!!" (kot dematerializuje się z prędkością dźwięku, bo nie lubi być prowadzony za ogon jak na smyczy albo za ogon wleczony jak szmata)

- zakładanie na siebie sznurów korali, bransoletek. Kolczyki tylko gryzie.

- zdmuchiwanie świeczki jest jedną z istotniejszych zabaw nocnikowych (ewentualnie zgadywanie, w której ręce znajduje się jakiś przedmiot)

- podawanie do stołu

- podlewanie ogromną konewką zawsze tego samego krzaka piwonii

- kopanie kamyka (tylko że kamyk potem trzeba zabrać ze sobą, ponieważ kopanie buduje relacje i wiąże emocjonalnie)

- piłowanie i polerowanie paznokci (ale tylko dwóch, tych z palców wskazujących)

- jazda tramwajem (wysiadanie ze środków komunikacji miejskiej kwitowane jest płaczem pełnym rozpaczy, chyba że szczęśliwie obok przejedzie karetka lub radiowóz)

- wystawanie na krześle przy oknie na 2 pietrze w celu obserwacji ruchu ulicznego - najchętniej ukochanych "tambajków", ale "autobuś" też ujdzie, "kajetka" i inne ioio kwitowane jest kwikiem, siamoloty i "hokeje" obdarzane są nabożną czcią, pociąg też dostaje owacje

- śpiewanie kołysanek - aaa - tramwajom, które zniknęły za rogiem (bo poszły spać), podobnie samolotom, które zniknęły z oczu

- chodzenie na palcach i próby podskoków (bardzo pocieszne)

- mantrowanie i śpiewanie piosenek własnej produkcji, czasem wyjaśnia nam, że "Dzidziuś piewa", żeby nie było wątpliwości

- samodzielne ładowanie się do wózka i jazda bez pasów (wózek pożyczony, pasy zepsute, więc się dzidziuś dostosował i jeździ bezpiecznie)

- zabawa w samochodach, samodzielne wchodzenie i siadanie w foteliku samochodowym

- pęchcenie w szafkach i szufladach u wszystkich, w związku z czym usiłuję namówić go, by pytał: "mogę?", co, poproszony, robi. Często jednak oznajmia "moje" i wtedy jest trudniej...

- czytanie nade wszystko - bez zmian