Mini wakacje bez Wieśka

Wyjechaliśmy.

Wyjechaliśmy, zostawiając Kotka Dziadkowi. Prawdziwy to rarytas, taka możliwość, jak się mieszka za granicą. Skorzystaliśmy więc bardzo radośnie i poszliśmy na całość, objeżdżając Wyspę małym camperem. Z Wiesiem mieliśmy ograniczony przez zasięg kontakt, ale trzeba też nadmienić, że Młody nie jest najrozmowniejszą osobą przez telefon. W sobotni poranek, po noclegu we fiordzie nad wodospadem, zadzwoniliśmy do Igusia. Rozmowa wyglądała mniej więcej tak:

- Cześć Ignasiu!

- (15 sekund ciszy) Ceść.

- Jak się czujesz?

- (15 sekund ciszy) Tylko dobrze.

- (opowiadam coś) Mówisz do Ignasia? - słyszę głos Ignaśkowego Dziadka - Bo on już pobiegł.

Nierozmowność Igi jednak ma równie wybiórczą, jak słuch. Pewnego wieczoru odebrałam od niego telefon i do moich uszu dotarł niemal słowotok.

- Ceść mamo. Jest taka prośba - zagaiło moje dziecko i sprawnie przeszło do rzeczy - Czy mogę oglądać coś na Twoim telefonie?

A co my wtedy oglądaliśmy? Same fajne rzeczy. Dziś relacja z komórki, następnym razem foty będą z aparatu. Jeśli będziecie chcieli.

Osoby dramatu oraz zdjęcie pt. "Tato Kwiatka nas spakował":

Pierwszy nocleg (Wielorybi Fiord) i "prawdziwe" foty:

Sobotnie podniety postojowe:

Cuda w drodze:

W czasie, gdy TK robił poważne zdjęcia, ja robiłam i fociłam rzeczy niepoważne...

Zahaczyliśmy o nasze ukochane miasteczko:

Oczywiście zaczęło padać:

Pożegnaliśmy się z miasteczkiem i popędziliśmy na wschód:

Coraz dalej...

... I dalej...

Choć spaliśmy w dziczy i myliśmy zęby na polach lawy, nie odmawialiśmy sobie uciech cywilizacji ;)

Czółko!