On tego nie robi specjalnie... Chyba.

Odkąd pojawiły się u nas kocięta, Igi haruje całymi dniami. 

Musi przenosić je ciągle w nowe miejsca. Przenoszenie czterech kociąt porównać można do Syzyfowych prac. Gdy już z trudem oderwie wybrane kocię od podłoża i położy wśród wrzasków w upatrzonym wcześniej miejscu, a następnie uda się po nastepne stworzonka, to pierwsze zwiewa. Łapanie kolejnych to też nie lada zadanie. Igi jednak nie z tych, co się poddają. Następne przyniesione rozłażą się oczywiście we wszystkie strony i tak przetransportowanie całej czwórki z legowiska na kanapę staje się zadaniem na godzinę...

Igul nie jada już posiłków w spokoju. Jeśli kotki popijają zsiadłe mleko lub podjadają skyr*, Młody prosi o to samo i zajada w niewygodnej pozycji w siadzie lub na czworakach przy kocim legowisku i miseczce otoczonej przez mlaskające maluchy.

Postanowił też przejąć nieco obowiązków kociej mamy - oglądanie go noszącego kociaki przyciśnięte do wątłej piersi, ze strachem wymalowanym w oczach lub przesiadywanie z kociakiem w gnieździe nie należy do rzadkości. Igi, jakby się ktoś nie domyślił, karmi je piersią. 

Kotka odpoczywa również od swych irytujących dzieci, kiedy Igi postanawia sie z nimi położyć. Dla niej już w kartonie nie ma miejsca, gdy rezyduje w nim 5 kociąt, w tym jedno bardzo przerośnięte.

Igi również bawi się z puchatymi pobratymcami. Kotki uciekaja w poplochu, gdy on chlasta na prawo i lewo miarą krawiecką. Albo ciska piłkami golfowymi. A jego uwielbienie do akcesoriów ze szczególnym uwzględnieniem torebek widać po tym, że co zdobędzie jakąś torebkę, to zaraz znajduje się w niej kotek i przeżywa w niej jazdę taką, że London Eye się chowa.

Pewnego dnia Igi bawił się cicho i wyjątkowo mało okrutnie z kotkami. Z tego powodu zabawa była bez nadmiernego dozoru. Tego wieczoru nie mogliśmy znaleźć dwóch osobników. Odbyło się nawet poszukiwanie z latarką, bezowocne. Skapitulowaliśmy, wszak wiadomo, że koty, gdy chcą, potrafią się schować w niesamowite miejsca. Rano kotów nadal nie było... W końcu coś mnie tknęło, otworzyłam Igulkową szafkę z zabawkami i - bingo. Dwa wtulone w siebie maluszki wypadły jak z procy i popędziły do mamy na śniadanie. Tego dnia odbył się wykład pt. "Wkładanie kotów do szafek. Geneza problemu i oficjalne stanowisko w naszym domu."

Cieszę się ogromnie, że po incydencie z zeszytem schowanym w piekarniku (który upiekłam wraz z chlebem) Igi nie wykazuje chęci do chowania w tym miejscu kolejnych zabawek, bo nie byłoby już wesoło...

Nie należy do rzadkości widok kota wyciąganego z tylną lapkę z kartonu. Huśtanego z rozmachem w siatce lub w rękach. Co więcej, koty aktywnie uczestniczą w zabawach Ignasia - i tak okazało się, że kot umieszczony w sorterze wyjdzie każdą dziurką, tylko cyfry omija. Kota można zamknąć w książce. Można się z nim podzielić własnym ziemniakiem i nieustannie wyznawać miłość, ciągnąc go jednocześnie za ogon po podłodze. Kota można naśladować, przemieszczając się na czworakach i zawodząc "miauuu, miauuuu, chę mleka miauuuu".

Chyba będzie nam bardzo łyso, gdy już je oddamy nowym właścicielom...

*popularny produkt pochodzenia mlecznego, przypomina jogurt i serek homogenizowany. Odsyłam do źródła wiedzy: wikipedia

Czuję potrzebę, by na koniec dodać, że...

Żaden kot nie ucierpiał trwale w naszym domu :-)