Jak owce spędzają czas?

Jesienne święto. Radość, ostre, wiejskie powietrze, wspólna praca, śpiew, alkohol. Czas spędzony z rodzinami, przyjaciółmi. Czas wolny od pracy, jeśli réttir (spęd owiec) wypada w piątek. Na tydzień przed akcją chętni jadą konno w góry i przygotowują owce do spędu przez kilka dni, zaganiając je i śpiąc w nieogrzewanych metalowych szałasach. W wybrany dzień kolejni chętni i turyści zjawiają się w osadzie, by pomagać w dzieleniu owiec.

W miejscu spędu znajduje się zagroda, składająca się z dwóch okręgów. Mniejszy w środku jest pusty i tam zaganiane są wszystkie owce na początku. Większy okręg podzielony jest na "kawałki tortu", czyli zagrody należące do różnych farmerów. Z mniejszego okręgu prowadzą furtki do każdego kawałka tortu.

Każda owca jest oznaczona, należy przetransportować puszystą ślicznotkę do odpowiedniej zagrody, trzymając najlepiej oburącz za rogi. Wygląda to brutalnie. Owce skaczą, wyrywają się, meczą głośno (tak, tutejsze nie beczą).

Po wszystkim, a praca wbrew pozorom przebiega szybko i sprawnie, ludzie zbierają się wewnątrz okręgu. Zaczynają się śpiewy, a od samego wdychania powietrza można się upić.

W spędzie biorą udział wszyscy, niezależnie od płci i wieku. Liczy się przede wszystkim świetna zabawa.

Siodła

Maluszki ufnie przytulają sie do cudownie miękkiego futra

Kolla i jej towarzyska owca

Sköp, trzyletnia owieczka o jasnym włosie, należy do Kolli. Zachowaniem wzbudza śmiech i przychylność - jest niesamowicie towarzyska. Gdy inne owce rozstępują się na boki, niczym kudłate Morze Czerwone, kiedy tylko ktoś porzechodzi,  Sköp patrzy na to z pobłażliwością. Odłączona od stadka z własnej woli, stoi spokojnie w pobliżu ludzi w zagrodzie. Jeśli oddalają się, podchodzi do nich, domagając się pieszczot. Na jej grzbiecie sadzane są dzieci. Igi odmawia rykiem, który owieczki nie wyprowadza z wełnistej równowagi. Dzieciaki wtulają buzię w jej grzbiet i drapią po głowie.

Sköp i jej kumpelka

Ignacy Niepewny

Owieczki czekające na rozpoznanie

Niezapomniane wrażenia!