2 stycznia 2014

O tym, jak Igi zapierdzielił mi życzonko

Wspominałam już chyba niejednokrotnie, że nawet najnormalniejsze rzeczy u nas jakimś cudem zawsze otoczone są woalem absurdu. 

Dziś rano oznajmiłam Wieśkowi, że mam urodziny, więc pół dnia toczył ze mną boje. Bo jego zdaniem nie mam. Bo jak ja mam, to on też, a ja mówię, że on nie ma. Zdawało mi się, że wszystkie telefony, które dziś odbierałam były dla niego nieco przekonywujące, ale szybko zmieniłam zdanie.
Oto bowiem przybył pan domu i szybko zawinął kitę do "supermarketu" po mleko do mojej latte. Przyszedł, pochłonął obiad i zaczął ryć w jednej z szafek. W końcu zapytał, gdzie trzymam świeczki urodzinowe. Więc mu powiedziałam i spytałam mimochodem, czy mi w takim razie jakiś torcik skombinował. Okazało się, że wioskowa kawiarnia była dziś otwarta po raz pierwszy po długiej przerwie i nie było nic słodkiego, za to w "markecie" nabył płaskie półfrancuskie ciacho z musem jabłkowym i lukrem, takie na metalowej tacce i zafoliowane. Sam szyk, smak i styl  - najbliższy subsytut tortu. 

Omówilismy zatem szybko kwestię trudów życia na wsi oraz tego, że akutalnie od słodyczy mnie odrzuca (TK stwierdził, że rzeczywiście,  zamyślił się na chwilę nad czipsami bekonowymi, ale w końcu kupił jednak ten placek). Wspólnymi siłami wetknęliśmy z Igi jedną mikroświecę w urodzinowy placek. Zapaliłam świeczkę i zamyśliłam się nad życzeniem.

Już, już zbieram się do zdmuchnięcia płomienia, gdy świeczka gaśnie. Oczywiście Igi nie wytrzymał napięcia i zdmuchnął moją świeczkę sam. Nie wiem, jak to wygląda od strony prawnej. Życzenie się liczy, czy nie? Czy to, że zapaliłam ja ponownie, moja Druga Połowa przytrzymywała wierzgającego Ignasia i zasłaniała mu paszczę ręką i udało mi się ją dzięki temu samodzielnie zgasić - czy to sprawiło, że życzenie się spełni? 

Ponieważ prezent dostałam już wczoraj, Tato Kwiatowy zabłysnął inwencją i rzucił z łobuzerskim błyskiem w oku:
- Jak chcesz, to zrobię ci dzisiaj masaż. I to bez żadnych zobowiązań!
Dowiedziałam się, że "bez zobowiązań" to po prostu zupełnie bezinteresownie, więc fajnie, prawda? Lubię prezenty, za które nie trzeba się odwdzięczać. Podobno dawniej wszystkie takie były.

Kiedy my ucinaliśmy sobie pogawędkę na temat wielkoduszności mojego życiowego partnera i ojca mojego dziecka, Igi szalał ze świeczkami, dźgając nimi urodzinowy placek. Potem zaskwierczało, bo przypalił sobie włosy, co TK skwitował krótko:
- Popatrz, prawie miałaś urodzinową pochodnię.

Na koniec załączam filmy - na pierwszym Igi śpiewa mi sto lat (wycięłam jedynie fragment, w którym zaczął śpiewać o kupie) i daje prezent (po fakcie moge napisać - dostałam go na pół godziny). Statystą jest bałagan w domu, w  szczególności brudne naczynia.


A na tym Igi zdradza mój wiek :)

10 komentarzy:

  1. sto lat! (dla Ciebie, nie dla Igiego ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Się uśmiałam tym wpisem:)Najlepszego!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Wszystkiego najlepszego. Mnóstwa powodów do uśmiechu na co dzień!

    OdpowiedzUsuń
  4. Wszystkiego najnajnajnaj!!!!
    BTW bardzo żałuję, że ocenzurowałaś film o kupie ;-)

    OdpowiedzUsuń
  5. Teksty TK są kapitalne:)
    Raz jeszcze, tym razem pourodzinowe NAJLEPSZOŚCI:*

    OdpowiedzUsuń
  6. Myślę, że sprawiło :D
    Spełnienia wszystkich życzeń, nie tylko tych zapierdzielonych :)

    OdpowiedzUsuń
  7. dzięki za życzenia :)

    Kasiu, o kupie śpiewał po islandzku, więc żaden to smakowity kąsek dla tych, co nie mówią w tym języku, bo po prostu trudno się zorientować, kiedy następuje wydalniczy kawałek ;) ja po prostu mam dość rozmów o kupie NON STOP, więc ocenzurowałam, żeby mieć ułudę normalniejszych urodzin ;)))

    OdpowiedzUsuń
  8. Eh, chciałam napisać że wyjątkowo prawie nie spóźnione sto lat, ale się zorientowałam, że to wpis ze stycznia... :D Tak czy siak- sto trzydzieści osiem lat, mnogo szczęścia, wiela radości, ogromu miłości i skrzynię pieniędzy!

    A swoją drogą, jako dziecko nie mogłam zrozumieć, dlaczego mój młodszy brat miał urodziny na miesiąc przede mną. No bo skoro ja się pierwsza urodziłam, to powinnam mieć pierwsza urodziny, nie? :D
    Igi fajnie śpiewa, zazdroszczę, bo mój dziad wciąż ani dudu, ani słówka... :(

    OdpowiedzUsuń

Twój komentarz się nie pojawił? To dlatego, że oczekuje na moderację. Opublikuję go najszybciej, jak tylko będę mogła!