Mięczaki kontynentalne nad oceanem

Plaże i piaskownice na tej kapryśnej wyspie kojarzą się z czarnym, miałkim piaskiem. Nie mylić z ziemią :-) Ziemi nie ma tu za wiele. Dzieci w wieku przedszkolnym wypuszczane są na zewnątrz codziennie, z wyjątkiem dni sztormowych lub bardzo mroźnych, kiedy temperatura spada do -8 stopni. Ubłocone później na czarno dziecięce kombinezony otrzepuje się, a często spłukuje wodą z węża ogrodowego jeszcze na małym właścicielu. Zawsze bardzo mnie to bawiło :-)

Nie ma tu raczej zwyczaju ingerowania w naturę, ale w jednym miejscu stołecznego wybrzeża stworzono miejsce, które wygląda jak swojska, złota plaża. Grubo zmielone muszle, tworzące ciekawy w fakturze piasek, zostały sprowadzone. Plaża geotermiczna Nauthólsvík została stworzona w sztucznie odgrodzonej zatoczce i istnieje dzięki ciepłej wodzie płynącej od stolicy. 

Ignaś zaczął zapoznawanie się z oceanem od długotrwałej zabawy  na przygotowanym tam placu zabaw.

Po zabawie w domkach, przesiewaniu kamyków, obejrzeniu zabawkowych koparek i taczek, przyszedł czas na oddalenie się od bazy.

Myślałam, że może wejdziemy do oceanu głębiej. Dalej niż do kostek, a Igi do kolan nie daliśmy rady. Mięczaki kontynentalne z nas! Niektóre dzieci były ubrane lżej ode mnie... Niektóre wskakiwały do wody. Ech...
Gdy spacerowaliśmy, Kwiatowy Tato wyżywał się fotograficznie. Wszystkie nasze rzeczy (w tym 80% sprzętu foto, a w torbach portfele) leżały spokojnie w oddali, koło zjeżdżalni, a cudze dzieci bawiły się naszymi zabawkami - jak dobrze być tu z powrotem! Podczas wakacji jak zawsze zmuszałam się do pamiętania o torebce, portfelu i zamykaniu drzwi do domu. Tu nie muszę i dobrze mi z tym! Co za ulga.

Ignacy opalony w sandałki

Tuż nad brzegiem znajduje się spora, betonowa niecka, w której jest zachęcająco gorąca woda. Zazwyczaj taplamy się wyjątkowo chętnie w takich miejscach, tym razem obczajaliśmy z boku. Ale wyjście dla zmarzluchów jest. Można kąpać się nad brzegiem oceanu, wcale do niego nie wchodząc i nie marznąć! :-) Tubylcy lubią umilać sobie życie, czego trudno nie doceniać. 

Spacerowaliśmy, rozkoszując się dotykiem szorstkich, ostrych muszelek...

Jeśli nie chce się skorzystać z betonowej niecki tuż nad oceanem, można wykąpać się w drugiej, nieco oddalonej i głębszej, na zdjęciu po prawej stronie. Obok są czyste szatnie i koedukacyjne łazienki na bardzo wysokim poziomie. Jest też sklepik, gdzie wszyscy zaopatrują się w lody i kawę, a bezpośrednio na plaży - stoły w sam raz na piknik. Nie jest to zwyczajny basen, a raczej bezpłatne miejsce spotkań, spacerowych wypadów rodzinnych, baza do wycieczek rowerowych. Gładkie chodniki prowadzące wzdłuż wybrzeża lubiane są też przez biegaczy, czy ludzi jeżdżących na rolkach. 

Nad wody zatoki prowadzi szeroki pomost. Amatorów kąpieli nie brakowało, mimo iż woda była lodowata. Najbardziej urzekła nas starsza pani, która wbiegła do wody. Ochlapała się. Wybiegła. Ubrała rękawiczki i wróciła do oceanu.

W szczególnie gorące dni są tu tłumy. My zawitaliśmy tam wcześnie, bo jeszcze przed południem, więc Ignaś nie musiał bić się z innymi dziećmi o zjeżdżalnię.