Przyznała się, że jest ślimakiem

W ramach przeżywania narodzin Syna, myślałam sobie, co zmieniło posiadanie na stanie tego egzotycznego stworzonka. Wyszło, że macierzyństwo dało mi:

• Wiecznie brudne ubrania. Początkowo z tym walczyłam, zmieniałam. Ale że pranie samo się nie robi, a kolejna bluzka i tak zostanie upaćkana w 5 sekund, podjęłam świadomą decyzję o tym, by zdziadzieć. I jeśli można, trwam w tym samym ciuchu aż do wieczora.
• Poczucie, że nigdy nie jestem sama. Nawet w łazience zawsze mam asystę, w łóżku zawsze pamiętam o tym, gdy w oku znajdzie mi się malutki łokieć.
• Przepustkę na bycie sobą pod pretekstem włóczenia się z dzieckiem. Bo ja tak naprawdę mam temperament ślimaka i kiedy Igi zastyga nad milionowym listkiem, kamykiem, sprawdza kruchość lodu w kałużach i robi setki innych istotnych czynności, ja mu w głębi duszy przyklaskuję. Bo sama wiele fajnych kamyków wypatruję jeszcze przed nim ;)
• Kompana do wspólnych posiłków. Jako że Kwiatowy Tato celebrować żarła nie lubi i woli pochłonąć kanapkę nad zlewem, tym bardziej doceniam obecność Ignasia i jego szczere wysiłki, by przy stole siedzieć jak najdłużej. Szczególnie gdy był mniejszy, z upodobaniem robił sobie jedzeniowe maseczki, taplał się w piciu, rozcierał, babrał, gmerał. A ja obok, wreszcie z sensownym towarzystwem, a nie kotem!
• Instynkt. Świadomość, że gdyby kierowca, który zajechał mi drogę, poganiał mnie długimi albo warcząc na mnie silnikiem i zbliżając sie niebezpiecznie do mojego auta, gdy jadę przepisowo (czytaj: za wolno) i w jakikolwiek inny sposób naraził nas na wypadek, miał okazję spotkać się ze mną poza samochodami, dostałby fangę w nos. Moja tolerancja dla brawury na drodze spadła poniżej zera, odkąd wożę cenny, choć wrzaskliwy ładunek na tylnym siedzeniu. To nawet nie jest brak tolerancji, to zwierzęca wściekłość i agresja!
• Towarzysza do żartów fekalnych. Mogę udawać, że ja w tym procederze uczestniczę tylko dlatego, że Igi ma taką fazę. Ale prawda jest taka, że za każdym razem, gdy Wieś wspomina o kupie przy jedzeniu, to ja myślę tęsknie o mojej przyjaciółce z Syberii, z którą znalazłam wspólny język między innymi i w tym kontrowersyjnym temacie.
• Brudne okulary. Dzień w dzień, średnio co godzinę czyszczę szkła, zapaćkane wiecznie brudnymi palutkami. Jestem jak człowiek uzależniony. Towar mam w strategicznych miejscach, zawsze potrafię go zlokalizować i nie mogę się bez niego obejść. Naprawdę oszalałabym bez ściereczek do okularów :)
• Twarz au naturel. Bo rano wolę dospać, a wieczorem padam na ryj. A nakładanie pudru i tuszu oraz - co gorsza - zmywanie to cenne minuty. 
• Alergię na pleśnie (dzięki, Igi), ale ta na szczęście po 3 latach minęła, zawroty głowy na samą myśl o huśtaniu, bujaniu i takich tam. Regularną chorobę lokomocyjną mi sprzedał! Mnie, która na łódkach zasypiała z łagodnym uśmiechem szczęścia niezależnie od ilości spożytego alkoholu! Oh, come on!
• Pretekst do pisania :)

Ten sam temat - u Ani JM, poczytajcie :)