Urodzinowo, czyli o utrzymywaniu przy życiu

Urodziny własnego dziecka skłaniają do wielu refleksji. 3 lata! I przeżył! Niesamowite, chciałoby się rzec. Może byłoby łatwiej, gdybyśmy mieli jakąkolwiek styczność z dziećmi, ale niestety. Igi był naszym osobistym królikiem doświadczalnym. Trzeba mu oddać, że jego wola przetrwania głupoty rodziców jest ogromna.

• Pamiętam ten dzień, gdy wiotki jeszcze Igi trzymany był przez tatę swego na rękach. I świat miał przez okno oglądać. Wtem - łups - łepetynka osunęła się i Igi zaliczył pierwszego guza na czole. Parapet nie był drewniany, niestety.
• A kiedyś zeskakiwałam z Młodym z niewyskoiego murka i wsadziłam mu kciuk w oko. Chodził ze śliwą i podeszłą krwą gałką oczną i wyglądał jak Rocky. 
• Innym razem Kwiatowy Tato wiózł swe dziecię wózkiem (było to w Polsce, bo my raczej bezwózkowi) i ugiął się. A jak wiadomo, uginać się nie należy. Bo Igi chciał w tym wózku stać, jednak było to w górzystym terenie, a na dróżce pełno kamieni. I oczywiście Młody pierwszy i ostatni raz z wózka wypadł, przydzwaniając głowiną w kamień. Kwiatowy Tatul starym zwyczajem zwalił wszystko na mnie (choć byłam paręset metrów dalej, on jednak widział jakiś związek mojej osoby z całym zajściem).
• Kiedyś spaliłam się ze wstydu (pomogło mi, jak inną mamę złapałam później na tym samym), a mianowicie na basenie trzymałam Ignasia przed sobą i wdałam się w rozmowę z jakimś rodzicem innego dziecka. I... dobrze, że złożyło się, jak się złożyło, bo tenże rodzic powiedział mi, że właśnie podtapiam swoje dziecko.
• Kwiatowy Tato razu pewnego zatrzasnął drzwi nowego auta. Dowiedział sie tym samym, że bywa, iż auto to blokuje się w takich wypadkach. I tak został odcięty od kluczyków i swojego syna. Który czasem odblokowuje drzwi, ale w tamtym momencie wył tak mocno, że nie można było się z nim skomunikować. Wypadek ten zdarzył się pod przedszkolem, zimą, ponad 20km od domu. Jedynym wyjściem było zadzwonić po mnie i czekać, aż przyjadę z kluczami zapasowymi. 
• Nie był to pierwszy raz, gdy zdarzył sie taki wypadek. Gdy Igi był młodszy, zwykł wyć z okazji wyjazdu w kierunku przedszkola. Ponieważ kluczyki miały właściwości kojące, zrobiłam jedną z głupszych rzeczy w świecie. Dałam je Igiemu, zapiętemu już w foteliku i podbiegłam do domu sprawdzić coś ważnego. Kiedy wróciłam, zorientowałam się, że Ignaś nacisnął nieodpowiedni guzik i osobiście zablokował wszystkie drzwi. I tu dziękuję losowi, że nigdy nie zamykam domu, bo po kilku sekundach otumanienia i paniki mogłam pójść po klucz zapasowy.

Rodzicielstwo - not for everyone